До еден работник

Да бидеш човек, да имаш топла крв, 

да мислиш со глава и да работиш со рака

 и па да бидеш нешто мртво.

 През цел свој живот и ден и ноќ

 да се трудиш и мачиш

 и па да бидеш гладен и страден.

 Работник - патник:

 да немаш ништо, да страдаш за сичко - 

а ти и твоите браќа да праите се! 

Палати да праиш да живееш у изба - 

од лулка до гроб да бидеш роб. 

Од вашата мака да живеат друзи! 

 О, братко!

 Плукни на таков живот! 

Со браќата твои, со маката ваша,

 сронете го овој свет 

и нов направете - братски!

Кочо Рацин